Anne Babaya Karşı Sorumluluğumuz

Anne Babaya Karşı Sorumluluğumuz

İnsan, öncelikle kendisini en güzel surette yaratan Rabbine kulluk etmekle mükelleftir. Yeryüzünü imar etme vazifesi verilen insan, aynı zamanda ailesine, çevresine ve kendisinin dünyaya gelmesine vesile kılınan, onu binbir zahmetle, meşakkatle büyüten anne ve babasına karşı sorumludur. Kur’an-ı Kerim’de birçok ayette Allah’a kulluk görevinin hemen arkasından anne babaya iyi davranılmasının emredilmesi oldukça manidardır. Üzerimizde birçok hakkı bulunan ebeveynlerimiz, şüphesiz ki bu dünyada iyilikle, merhametle, şefkatle muameleyi en fazla hak eden eşsiz iki insandır. Peygamberimiz (sas), amellerin en üstünü olarak nitelendirdiği vaktinde kılınan namazdan hemen sonra anne babaya yapılan iyiliği zikrederken, (Buhârî, Tevhîd, 46) Rabbimizin rızasının anne-babamızın rızasına, öfkesinin de onların öfkesine bağlı olduğunu buyurmaktadır. (Tirmizî, Birr, 3) Dolayısıyla ebeveynlerimize güzel davranmak bizim seçimimize kalmış bir tercih değil bilakis dinî, ahlaki ve insani görevlerimizdendir.

Bir Ayet: “Hakkında bilgin olmayan şeyin ardına düşme! Çünkü kulak, göz ve gönül, bunların hepsi ondan sorumludur.” (İsrâ, 17/36)